بررسی فراوانی افسردگی در بیماران تحت همودیالیز نگه دارنده و عوامل مرتبط با آن

مقدمه و هدف: اختلالات روانی، به خصوص افسردگی، در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی و تحت همودیالیز بسیار شایع هستند. این اختلالات در کاهش کیفیت زندگی و افزایش میزان مرگ و میر بیماران تأثیر بسزایی دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی افسردگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران تحت همودیالیز نگه دارنده در دو واحد همودیالیز شهر تهران است.     مواد و روش ها: برای غربالگری افسردگی در بیماران دیالیزی از پرسش نامه افسردگی بک ( bdi ) استفاده شد. پرسش نامه ها در بین120 بیمار دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان های مصطفی خمینی و فیاض بخش توزیع و پس از توضیحات لازم، بیماران آن را تکمیل کردند. سایر اطلاعات از طریق شرح حال و انجام آزمایش ها به دست آمدند. اطلاعات گردآوری شده، با نرم افزار v.16 spss تجزیه و تحلیل آماری شده و آزمون های آماری کای دو و اسپیرمن استفاده شدند.     نتایج: شیوع افسردگی در جمعیت مورد مطالعه هفتاد درصد محاسبه شد، به طوری که 7/26 درصد از آنان مبتلا به افسردگی شدید بودند. هیچ یک از متغیرهای سن، جنس، بیماری زمینه ای، طول مدت دیالیز، سابقه پیوند کلیه، کم خونی، وضعیت تأهل، وضعیت شغلی و آلبومین سرم با افسردگی ارتباط آماری معناداری نداشتند ( 05/0 p >). تعداد دفعات همودیالیز در هفته و کفایت همودیالیز ( kt/v ) با شدت افسردگی ارتباط آماری معنادار داشتند (01/0 p = و 04/0 p = ).     نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای افسردگی در بیماران همودیالیزی، غربالگری بیماری افسردگی در این بیماران ضروری به نظرمی رسد. تشخیص و درمان افسردگی در مراحل اولیه می تواند در بهبود کیفیت زندگی این بیماران نقش مهمی داشته باشد.